http://www.m.lesniewski.prv.pl/

Projekt koncepcyjny zagospodarowania terenu Parku Badawczego przy Wyższej Szkole Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora z siedzibą w Ciechanowie, 2006

Inwestor: Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Ciechanowie

Powierzchnia:

Lokalizacja: Ciechanów
Data: 2006
Autorzy: dr inż. Przemysław Wolski, mgr inż. Katarzyna Rędzińska, inż. Marcin Szatan, inż. Marek Leśniewski, Grzegorz Zaleski

Celem utworzenia Parku Badawczego przy Wyższej Szkole Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora z siedzibą w Ciechanowie jest restytucja potencjalnego siedliska naturalnego na terenie obecnego gruzowiska. Program użytkowy parku łączy funkcje dydaktyczno-badawcze i rekreację. Ze względu na ekologiczny charakter i rozbudowany program dydaktyczno - badawczy inwestycja może pretendować do otrzymania dofinansowania ze środków Unii Europejskiej

Program badawczy parku obejmuje proces odtwarzania siedliska grądowego (Tillio carpinetum) oraz wprowadzanie rodzimych gatunków roślin, właściwych dla docelowego siedliska.

Grądy występują głównie na łagodnych wzniesieniach i płaszczyznach terenu, a czasem nawet bardzo stromych stokach. Zespół cechuje wysoka atrakcyjność estetyczna, korzystne oddziaływanie bioklimatyczne oraz odporność na użytkowanie.

Zaprojektowany układ komunikacyjny dzieli przestrzeń parku na wnętrza o zróżnicowanym charakterze, w których zawarto program dydaktyczno-badawczy i rekreacyjny.

Zasadnicze elementy programu badawczego stanowią:

obserwacje reakcji roślin na różne warunki siedliskowe, w tym również adaptacja gatunków rodzimych nie występujących w ofercie szkółkarskiej, a które ze względu na swe walory oraz znaczenie dla siedliska, należałoby wprowadzić do nasadzeń. Rośliny te byłyby wprowadzane przez studentów metodą transplantacji ze stanowiska naturalnego lub metodą wysiewu na specjalnie przeznaczonych do tego celu poletek doświadczalnych i poddawane obserwacji; równoczesne badania gleb w celu wykazania zmian zachodzących w środowisku glebowym; obserwacje nad adaptacją miejsca przez różne populacje zwierząt;

obserwacje reakcji zbiorowisk roślinnych na różne formy i intensywność użytkowania.

Prowadzone na tym terenie badania powinny być dokumentowane, na zestandaryzowanych arkuszach badawczych, tak, aby możliwe było przeprowadzenie analiz i porównań wyników badań.

Postawę procesu, a zarazem trzon kompozycji nasadzeń, stanowią gatunki najbardziej plastyczne siedliskowo (drzewa i krzewy) zdolne do zaadoptowania się w trudniejszych warunkach siedliskowych, sadzone w dołach wypełnionych żyzną ziemią. Rośliny te z czasem przyczynią się do przekształcenia warunków siedliskowych, umożliwiając pojawienie się dzikich gatunków w drodze sukcesji naturalnej.

Walor dydaktyczny parku opiera się na ekologicznym doborze gatunkowym, w którym, aspekt badawczy spełniają poletka eksperymentalne do wprowadzania roślin ze stanowisk naturalnych i obserwacji ich rozwoju. Każdy ogród dydaktyczny wyposażony będzie w tablicę informacyjną o występujących w nim gatunkach roślin i zwierząt. Kolekcje dydaktyczne obejmują obok roślin zbiorowiska grądowego również rośliny zastępczych zbiorowisk zaroślowych oraz ziołoroślowych w tym łąkę kwietną i ogród traw.

Program rekreacyjny parku obejmuje komunikację pieszą i rowerową, miejsca do siedzenia zlokalizowane przy komunikacji, polanę rekreacyjną w centralnej części parku z punktem widokowym oraz plażę trawiastą przy zbiorniku wodnym, a także kawiarnię i herbaciarnię ogrodową.

Układ kompozycyjny parku wykorzystuje istniejącą rzeźbę terenu dla tarasowego układu ogrodów, lokalizacji punktu widokowego oraz lokalizacji kawiarni ogrodowej (punkt widokowy).

Wyposażenie (ławki, kosze na śmieci, oświetlenie), powinno być dostosowane do leśnego, naturalistycznego charakteru parku.

Teren parku powinien być ogrodzony i zamykany na noc. W tym celu zaprojektowano cztery bramy wejściowe do parku oraz 1 furtę prowadzącą z ogrodu iglastego. Teren w przeważającej mierze jest już obramowany ogrodzeniami istniejących obiektów sąsiadujących z parkiem oraz poprzez naturalną granicę, którą stanowi zbiornik wodny. Zatem, tylko niewielkie fragmenty parku wymagają budowy ogrodzenia.

Istniejący drzewostan, który stanowią krótkowieczne wierzby i topole zostanie wymieniony sukcesywnie w miarę wypadania drzew, gatunkami odpowiednimi dla docelowego siedliska grądowego: lipami, grabami oraz dębami, brzozami, klonem pospolitym i jaworem, a także w niewielkiej ilości pojawić się może sosna.